Proszenie o pomoc to kolejna na naszej liście kluczowa umiejetność

Zalety nauczenie dziecka tej umiejętności to:

Redukcja zachowań kontekstowo niepoprawnych

Zaspokojenie poczucia bezpieczeństwa oraz poczucia bycia zrozumianym

Wzrost kompetencji komunikacyjnych

Rozumienie zasad społecznych

Wzrost samodzielności ucznia

Proszenie o pomoc jest bardzo ważną umiejętnością – każdy z nas czasami znajduje się w sytuacji, w której musi poprosić o pomoc inną osobę , aby rozwiązać problem/ zadanie.

Jedną z pierwszych rzeczy, jakich uczą się dzieci w okresie niemowlęcym, jest to, że kiedy płaczą, ktoś przychodzi, aby im pomóc. Następnie uczą się prosić
o pomoc, wskazując na coś. W końcu uczą się prosić o pomoc za pomocą mowy. Proszenie o pomoc przychodzi naturalnie większości dzieciom. Uczniowie
z trudnościami w komunikowaniu się rzadko nabywają tę umiejetność spontanicznie, często trzeba je tego nauczyć.

W momencie kiedy widzimy ucznia, który nie może sięgnąć zabawkę, która stoi za wysoko na półce, kolejnego uczenia, który ma problem z otwarciem pojemnika z ulubioną kanapką lub widzimy następne dziecko, które nie może otworzyć drzwi – w każdej z powyższych sytuacji uświadamiamy sobie, o co chodzi, dopiero wtedy, gdy widzimy naszego ucznia w zachwianiu niewłaściwym.

Dzieci ze spektrum autyzmu w momencie dezorientacji bardzo często angażują się w zachowania trudne, ponieważ nie potrafią poprosić o pomoc. Zadaniem terapeuty/ nauczyciela jest, aby aranżować sytuacje komunikacyjne w taki sposób, aby wyprzedzać i przekierowywać ucznia na komunikat „potrzebuje pomocy”.

Pamietajmy, żeby uczyć skutecznie umiejętności, aby były wykorzystywane w każdej sytuacji, która tego wymaga. Niezależnie od modalności, jaką się posługuje.