A Ty z jakimi zachowaniami się spotkałeś/aś? Napisz w komentarzu

Dla rodziców jak i dzieci jest to ogromne źródło stresu i frustracji. Dla dziecka są one niezwykle skuteczną strategią adaptacji i radzenia sobie z rzeczywistością. Każde zachowanie adaptacyjne, które przynosi pożądane efekty (niezależnie czy dzieje się tak od roku czy od kilku lat), są one bardzo odporne na zmianę.

Podczas pracy nad tymi zachowaniami ważne jest abyśmy mieli świadomość, że zachowania mogą eskalować , zwiększyć swoją częstotliwość i intensywność. Dlaczego A no dlatego, że dzieci bardzo się niepokoją kiedy próbujmy zabronić im reagowania w sposób, który okazał się być dla nich bardzo skuteczny.

Które zachowania są niepożądane

Do zachowań niepożądanych powinniśmy zaliczyć zachowania typu odreagowującego np. napady złości, agresja, nieposłuszeństwo. Niekorzystny wpływ na rozwój dziecka mogą mieć również zachowania z natury bierny np. dekoncentracja, brak udziału w aktywności, izolowanie się. Nie zaliczymy ich jednak do typowych zachowań destrukcyjnych. Śmiało jednak można podsumować, że każde zachowanie, które powstrzymuje proces uczenia się, powinno być uznane za zachowanie niepożądane.

Od czego zacząć

Stwórzmy na początek dziecku pozytywne środowisko nauki

Pracujmy z dzieckiem nad nawiązaniem pozytywnej relacji z nim.

Na samym początku NIE formułujemy ŻADNYCH poleceń.

Od samego początku łączmy wzmocnienia wraz z pochwałami słownymi np. „Bardzo lubię, jak jesteś taki spokojny”. Używajmy prostego i zrozumiałego języka dla dziecka.

Stwarzajmy jak najwiecej okazji do wzmocnienia właściwej reakcji

Przyjrzyjmy się mocnym i słabym stronom dziecka.

Kształtujmy nowe wzmocnienia

Starajmy się stworzyć takie sytuacje/miejsce, gdzie dziecko będzie chętnie wracało wówczas zyskamy możliwość do uczenia „przy okazji”.

Pamietajmy także, iż ogromne znaczenie ma również środowisko i stres na zachowania naszego dziecka. Spróbujmy wyciszyć bardziej atmosferę, zachęcić do zachowania spokojniejszego. Często wystarczy mówić do dziecka wolno i cicho, by znacznie złagodzić jego zachowania destrukcyjne. Ograniczymy też mechanizmy związane z poświęceniem uwagi zachowaniem negatywnym co może dodatkowo spotęgować destrukcyjne zachowanie dziecka. Krótko mówiąc poświęćmy większą uwagę i pochwały na zachowania pozytywne.

Podczas zachowań niebezpieczny lub wyjątkowo uciążliwych (bicie, przeklinanie) musimy podjąć próbę przerwania zachowania. Te czynności powinny być jednak wykonane w taki sposób, by poświecić dziecku jak najmniej uwagi (może nie nawiązywać kontaktu wzrokowego, używać jak najmniej ilości słów). Dopiero w momencie jak dziecko będzie spokojniejsze, podejmiemy próbę rozmowy z dzieckiem w cichy i spokojny sposób.

Jest to tylko krótki zarys o zachowaniach destrukcyjnych. Każda nasza ingerencja powinna być przemyślana i opanowana. Jednak żeby móc zrozumieć skąd biorą się zachowania destrukcyjne, należy poznać ich funkcje ale o tym kiedy indziej .